«خدا در اینجا فقط به عنوان ماوراء متناهی تعریف می‌شود.» (فلسفه‌ی دین، ص109). حضور خدا، به عقیده‌ی هگل، همین تمایل من به دوردست، همین کوشش، کار و مبارزه‌ی من برای رها شدن از هدف‌های متناهی و عبور از مرز واقعیت موجود و هستی فعلی من است. ]خدا[ همین نفی حد، همین آفرینش بی‌پایان است.

 از آنجا که طبیعت حقیقی بشر چنین است و بشر موجودی متناهی و یک بار برای همیشه تعریف‌شده نیست که مانند یک نوع حیوانی با غرائز تغییرناپذیر قادر به شکستن قالب منطقی و حدود خویش نباشد، از آنجا که بشر در واقع همان فعل درگذشتن از حد موجود، یا، به اصطلاح، همان نامتناهی بالفعل است، همه‌ی چیزهای متناهی، یعنی معین و قطعی، داده  شده و خارجی، متنند یک جسم یا یک غریزه، یا یک پیش‌داوری یا یک شهوت فرونشسته، همه، متضاد با کیفیت وجود او، همه غیر وجود او هستند و فقط به عنوان مصالحی برای وجود حقیقی بشر، برای وجودشدنی بشر، معنا دارند.

 و در خصوص نامتناهی باید گفت که نامتناهی فقط وجود ماوراء متناهی، یا غیر آن، نیست.

]احساس[ نامتناهی دروغین آن است که فقط به نه گفتن و به چیز دیگر پرداختن دلخوش است بی‌آنکه چیزی از کیفیت وجود گذشته‌اش را در خود نگاه دارد. ]احساس[ نامتناهی دروغین نفی انتزاعیِ متناهی است. مثلاً جستجوی بی‌پایان علل نوعی نامتناهی دروغین است. یک چنین تلاشی تا بینهایت می‌توان ادامه داد. این گونه تکرار گنگ و بی زبان متناهی نامتناهی حقیقی نیست.

 نامتناهی حقیقی تمامی متناهی را در خود دارد، و همان فعلی است که وجود متناهی با آن نهاده می‌شود و معنا پیدا می‌کند، همان کلیت زنده‌ای است که با تشخیص تناهی وجد متناهی، با نفی نقص ذاتی‌اش، و با ادغام کردن آن به عنوان لحظه‌ی وجودی ضروری ولی فرعی ]در کلیت حرکت وجودی[ دائم در کار آفرینش خویش است و لحظه‌ای آرام نمی‌گیرد و نمی‌آساید. این نامتناهی حقیقی، همان حرکت، همان پیچیده‌ترین و غنی‌ترین حرکت، یا حرکت دیالکتیک، یعنی فعل آفرینش است.

"دین، ذهن آگاه به ذات خویش ]...[، یا بر کشیده شدن متناهی و رسیدن آن به حد نامتناهی است. "،به عبارت دیگر، "دین تصویری از وحدت طبایع الهی و بشری است "

بشر از نامتناهی به نامتناهی اوج می‌گیرد. از حد وجود فردی درمی‌گذرد و به کلی می‌رسد. و دین همان است که سبب احساس عدم متناهی و وابستگی آن در آگاهی بشر می‌شود؛ بشر که در جستجوی دلایل این عدم و وابستگی است فقط هنگامی به آرامش می‌رسد که حضور نامتناهی را درک کند.